Με την διάδοση του ίντερνετ και την εύκολη προσβασιμότητα στην πληροφορία πολλές φορές ασκούμενοι από μόνοι τους αναζητούν και παίρνουν ασκήσεις από το ίντερνετ και το youtube και προσπαθούν να τις εκτελέσουν μόνοι τους και τις βάζουν στα προγράμματα τους. Εύκολα αν πατήσει κάποιος στην «μηχανή αναζήτησης» μια λέξη κλειδί π.χ. ‘’explosive exercises, strength training, “Lebron exercises’’ !!! μπορεί να βρει χιλιάδες ασκήσεις σε εικόνα και βίντεο. Επίσης και εμείς οι γυμναστές αναζητούμε ασκήσεις με στόχο να έχουμε ποικιλία στο ασκησιολογιό μας, όταν θέλουμε να ανεβάσουμε το επίπεδο δυσκολίας της προπόνησης ή να φτιάξουμε ένα νέο πρόγραμμα. Και τα δύο βέβαια κρύβουν «κινδύνους» αν δεν ξέρουμε καλά τι κάνουμε, ιδιαίτερα το πρώτο όταν ο ασκούμενος από μόνος του επιλέγει τις ασκήσεις που θα κάνει χωρίς την καθοδήγηση του γυμναστή. Πάρα πολλοί πιστεύουν ότι η δυσκολότερη άσκηση είναι η καλύτερη, όσο περίεργο ή παράξενο είναι τόσο το καλύτερο. Και βέβαια σε αυτό πολλές φορές παίζουν ρόλο οι τάσεις τις εποχής και η μόδα που επικρατεί στην γυμναστική, τα αθλητικά όργανα που είναι διαδεδομένα και χρησιμοποιούνται αυτή την περίοδο πχ. Ιμάντες αιώρησης, μπάλες fitball, bosu, kettlebell ή ασκήσεις που ανεβάζουν διάσημοι αθλητές για να δείξουν στο ίντερνετ.
Όταν επιλέγουμε μια νέα άσκηση από κάποιο βίντεο στο youtube για να γυμναστούμε σίγουρα πρέπει πρώτα να ξέρουμε ότι αυτό που βλέπουμε εκτελείται σωστά. Πρέπει να ξέρουμε τι είναι αυτό που βλέπουμε, ποιους μύες γυμνάζει η άσκηση, ποιος είναι ο στόχος της άσκησης. Επίσης πρέπει να μπορούμε να την εκτελέσουμε σωστά ή να την διορθώσουμε (αν είμαστε γυμναστές) ώστε ο ασκούμενος να την εκτελεί σωστά. Ποια είναι τα σημεία που πρέπει να δώσουμε έμφαση στην τεχνική, ποιος ο ρυθμός της άσκησης, πόσα σετ και επαναλήψεις πρέπει να εκτελέσουμε, σε ποιο μέρος της προπόνησης πρέπει να την κάνουμε. Η σωστή τεχνική είναι το πιο σημαντικό, όχι τα πόσα κιλά θα σηκώσω ή επαναλήψεις θα κάνω (τουλάχιστον στην αρχή), η τεχνική έχει πάντα περιθώρια βελτίωσης και πρέπει η τελευταία επανάληψη σε μια άσκηση να είναι το ίδιο καλή με την πρώτη επανάληψη. Ιδίως όταν προπονούμε νέους αθλητές η ανατροφοδότηση (feedback) με φράσεις «γερά..», «πάμε, πάμε...», «πιο ψηλά..», «10’’ακόμα, πάμε...» δεν βοηθάνε ιδιαίτερα έως καθόλου. Ο στόχος πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν σωστή εκτέλεση της τεχνικής της άσκησης και όταν αυτή χάνεται η άσκηση να διακόπτεται.
Η άσκηση που επιλέγουμε να κάνουμε για να ανεβάσουμε ένα επίπεδο το πρόγραμμα μας πρέπει να είναι η «φυσική» συνέχεια της προηγούμενης που κάναμε μέχρι τώρα σε βαθμό δυσκολίας και όχι να πηγαίνουμε σε μια πολύ δύσκολη άσκηση επειδή την είδαμε στο ίντερνετ πχ να την κάνει ένας γνωστός αθλητής ή κάτι άλλο. π.χ. η άσκηση «στήριξη-σανίδα» έχει κλιμάκωση σε δυσκολία 1) με του πήχεις στο έδαφος, 2) με τους πήχεις στο έδαφος και σήκωμα του ενός ποδιού, 3) με τους πήχεις στην fitball, 4) με πήχεις στην fitball και μικρή κίνηση της μπάλας, 5) με τους πήχεις στην fitball και κίνηση της μπάλας από βοηθό (βλέπε βίντεο).
Όμως αυτό που κάνουν κάποιοι (γιατί το είδαν από κάπου στο ίντερνετ μάλλον...) για να δυσκολέψουν την άσκηση βάζοντας στην μέση του ασκούμενου βάρος δεν έχει καμία βάση.
Άλλες φορές μην έχοντας την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αθλητικό υλικό που είναι ακριβό για να το αγοράσουμε κάνουμε φθηνές απομιμήσεις του οργάνου ή των ασκήσεων που βλέπουμε στο ίντερνετ αλλά ίσως έτσι δεν προσφέρουν τίποτα προπονητικά, μερικές φορές ίσως γίνονται και επικίνδυνες για τους αθλητές.
Καμιά άσκηση δεν ανήκει σε κανέναν και επίσης όλοι οι προπονητές-γυμναστές έχουν ανάγκη από έναν προπονητή (που θα τους δείχνει τον δρόμο σε νέα πράγματα και θα τους «βοηθάει» να εξελιχτούν και να γίνονται καλύτεροι. “Every coach needs a coach”. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και κάποιοι που γενικά το όλο θέμα το να βρίσκω ασκήσεις στο ίντερνετ και μερικές φορές να αυτοσχεδιάζω στην τύχη ή ότι τύχει το έχουν εξελίξει πάρα πολύ και το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο, και δεν μένουν στο να παίρνουν ασκήσεις αλλά έχουν προχωρήσει στο να αντιγράφουν ολόκληρα αθλητικά προγράμματα και να τα παρουσιάζουν για δικά τους !!!
Επίσης ο προπονητής-γυμναστής κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι πωλητής συμπληρωμάτων διατροφής. Ο πωλητής και ο προπονητής είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Άσε το να παρουσιάζεις και να πουλάς συμπληρώματα διατροφής βάζει τους νέους αθλητές/ιες σε μια διαδικασία που να τους νοιάζει περισσότερο τι συμπληρώματα να πάρουνε, την εύκολη λύση (που ίσως μεγαλώνοντας να «ψαχτούν» και για άλλα πράγματα π.χ. απαγορευμένες ουσίες), παρά την φυσική διατροφή και τις μεγάλες δυνατότητες του πραγματικού φαγητού και των τροφών. Το είχα γράψει και σ’ενα προηγούμενο άρθρο μου, Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην κολύμβηση Μάικλ Φέλπς σε μια συνέντευξή του είχε πει ότι "αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής πρέπει πολύ προσεχτικά να επιλέξεις τους γονείς σου"...Αν το αλλάξουμε λίγο αυτό ,θα μπορούσαμε να πούμε ότι "αν θέλεις να προπονηθείς και να γυμναστείς σωστά και λειτουργικά πρέπει πολύ προσεχτικά να επιλέξεις τον προπονητή σου".
Ο αθλητισμός είναι επιστήμη, και εμείς οι καθηγητές Φυσικής Αγωγής πρέπει να το αγαπάμε (άλλωστε το ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ για να το σπουδάσουμε) και πρέπει να προσπαθούμε συνεχεια να γίνουμε σ’αυτό καλοί και να το υπηρετούμε με ηθική, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.
Όταν επιλέγουμε μια νέα άσκηση από κάποιο βίντεο στο youtube για να γυμναστούμε σίγουρα πρέπει πρώτα να ξέρουμε ότι αυτό που βλέπουμε εκτελείται σωστά. Πρέπει να ξέρουμε τι είναι αυτό που βλέπουμε, ποιους μύες γυμνάζει η άσκηση, ποιος είναι ο στόχος της άσκησης. Επίσης πρέπει να μπορούμε να την εκτελέσουμε σωστά ή να την διορθώσουμε (αν είμαστε γυμναστές) ώστε ο ασκούμενος να την εκτελεί σωστά. Ποια είναι τα σημεία που πρέπει να δώσουμε έμφαση στην τεχνική, ποιος ο ρυθμός της άσκησης, πόσα σετ και επαναλήψεις πρέπει να εκτελέσουμε, σε ποιο μέρος της προπόνησης πρέπει να την κάνουμε. Η σωστή τεχνική είναι το πιο σημαντικό, όχι τα πόσα κιλά θα σηκώσω ή επαναλήψεις θα κάνω (τουλάχιστον στην αρχή), η τεχνική έχει πάντα περιθώρια βελτίωσης και πρέπει η τελευταία επανάληψη σε μια άσκηση να είναι το ίδιο καλή με την πρώτη επανάληψη. Ιδίως όταν προπονούμε νέους αθλητές η ανατροφοδότηση (feedback) με φράσεις «γερά..», «πάμε, πάμε...», «πιο ψηλά..», «10’’ακόμα, πάμε...» δεν βοηθάνε ιδιαίτερα έως καθόλου. Ο στόχος πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν σωστή εκτέλεση της τεχνικής της άσκησης και όταν αυτή χάνεται η άσκηση να διακόπτεται.
Η άσκηση που επιλέγουμε να κάνουμε για να ανεβάσουμε ένα επίπεδο το πρόγραμμα μας πρέπει να είναι η «φυσική» συνέχεια της προηγούμενης που κάναμε μέχρι τώρα σε βαθμό δυσκολίας και όχι να πηγαίνουμε σε μια πολύ δύσκολη άσκηση επειδή την είδαμε στο ίντερνετ πχ να την κάνει ένας γνωστός αθλητής ή κάτι άλλο. π.χ. η άσκηση «στήριξη-σανίδα» έχει κλιμάκωση σε δυσκολία 1) με του πήχεις στο έδαφος, 2) με τους πήχεις στο έδαφος και σήκωμα του ενός ποδιού, 3) με τους πήχεις στην fitball, 4) με πήχεις στην fitball και μικρή κίνηση της μπάλας, 5) με τους πήχεις στην fitball και κίνηση της μπάλας από βοηθό (βλέπε βίντεο).
Όμως αυτό που κάνουν κάποιοι (γιατί το είδαν από κάπου στο ίντερνετ μάλλον...) για να δυσκολέψουν την άσκηση βάζοντας στην μέση του ασκούμενου βάρος δεν έχει καμία βάση.
Άλλες φορές μην έχοντας την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε αθλητικό υλικό που είναι ακριβό για να το αγοράσουμε κάνουμε φθηνές απομιμήσεις του οργάνου ή των ασκήσεων που βλέπουμε στο ίντερνετ αλλά ίσως έτσι δεν προσφέρουν τίποτα προπονητικά, μερικές φορές ίσως γίνονται και επικίνδυνες για τους αθλητές.
Καμιά άσκηση δεν ανήκει σε κανέναν και επίσης όλοι οι προπονητές-γυμναστές έχουν ανάγκη από έναν προπονητή (που θα τους δείχνει τον δρόμο σε νέα πράγματα και θα τους «βοηθάει» να εξελιχτούν και να γίνονται καλύτεροι. “Every coach needs a coach”. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και κάποιοι που γενικά το όλο θέμα το να βρίσκω ασκήσεις στο ίντερνετ και μερικές φορές να αυτοσχεδιάζω στην τύχη ή ότι τύχει το έχουν εξελίξει πάρα πολύ και το έχουν πάει σε άλλο επίπεδο, και δεν μένουν στο να παίρνουν ασκήσεις αλλά έχουν προχωρήσει στο να αντιγράφουν ολόκληρα αθλητικά προγράμματα και να τα παρουσιάζουν για δικά τους !!!
Επίσης ο προπονητής-γυμναστής κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι πωλητής συμπληρωμάτων διατροφής. Ο πωλητής και ο προπονητής είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Άσε το να παρουσιάζεις και να πουλάς συμπληρώματα διατροφής βάζει τους νέους αθλητές/ιες σε μια διαδικασία που να τους νοιάζει περισσότερο τι συμπληρώματα να πάρουνε, την εύκολη λύση (που ίσως μεγαλώνοντας να «ψαχτούν» και για άλλα πράγματα π.χ. απαγορευμένες ουσίες), παρά την φυσική διατροφή και τις μεγάλες δυνατότητες του πραγματικού φαγητού και των τροφών. Το είχα γράψει και σ’ενα προηγούμενο άρθρο μου, Ο παγκόσμιος πρωταθλητής στην κολύμβηση Μάικλ Φέλπς σε μια συνέντευξή του είχε πει ότι "αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής πρέπει πολύ προσεχτικά να επιλέξεις τους γονείς σου"...Αν το αλλάξουμε λίγο αυτό ,θα μπορούσαμε να πούμε ότι "αν θέλεις να προπονηθείς και να γυμναστείς σωστά και λειτουργικά πρέπει πολύ προσεχτικά να επιλέξεις τον προπονητή σου".
Ο αθλητισμός είναι επιστήμη, και εμείς οι καθηγητές Φυσικής Αγωγής πρέπει να το αγαπάμε (άλλωστε το ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ για να το σπουδάσουμε) και πρέπει να προσπαθούμε συνεχεια να γίνουμε σ’αυτό καλοί και να το υπηρετούμε με ηθική, αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.
RSS Feed
